Leven vanuit de overgave van Bonifatius. |
Dit jaar is het 1250 jaar geleden dat Bonifatius bij Dokkum werd vermoord. Nog altijd is hij de inspiratiebron voor velen. Bonifatius was een heler en genezer in de manier waarop hij met God leefde. Dr Hein Blommestijn vertelt hoe zijn leven veranderde nadat hij zich opende voor de ontmoeting met God die zo in zijn diepe pijn kon komen.
Mensen die door God geraakt zijn in hun diepste wezen, kijken anders naar de werkelijkheid. Zij zien het 'werkelijke' dat schuil gaat achter oppervlakkige belangen en onophoudelijke zorgen. Ze hebben daarom oog voor 'dimensies' die meestal over het hoofd gezien worden.
De biograaf die de levensbeschrijving van Bonifatius maakte toont ons de historische context en de mentaliteit van de achtste eeuw. Wat ons vooral treft, is dat de zwakheden van de mensen van toen niet erg verschillen van die van tegenwoordig! Grootgrondbezitters 'voegen akker aan akker' in de hoop zo alles in hun greep te krijgen. Ze denken dat hun waarde afhangt van hun bezit. Ze zien zichzelf als het middelpunt van het universum.
Het gevolg van deze concentratie op het 'eigene' is dat niemand geworteld is in het bewustzijn van het goddelijk leven. Een samenleving die niet leeft uit de bron, verwordt tot een mallemolen van zwervers en ontheemden. Bonifatius leeft daarentegen geconcentreerd op Gods Aanspraak in de Schrift. Waar Bonifatius ook heen ging, altijd nam hij boeken met zich mee. Die vormden zijn schat, zijn bezit. Onder het reizen las hij in de Heilige Schrift of zong hij psalmen of hymnen. Steevast gaf hij de armen iets. Bonifatius bezit niets van zichzelf. Hij leeft louter uit de hand van God. De Schrift is zijn enige bezit en vult zijn hele leven. In de dagelijkse lectio divina ontdekt hij de waarheid van zijn leven en de weg die hij gaat op Gods initiatief. Zijn reizen worden daarom niet bepaald door eigenmachtige planning, want in de Schrift zelf vindt hij zijn reis uitgestippeld. Vanuit een niet-aflatend gebed treedt hij de werkelijkheid tegemoet en hij heeft daarom oog voor de armen en de zwakken. Hij doet echter ook tekenen en grote wonderen onder het volk. Doordat hij geheel en al leeft vanuit God, beperkt zijn inzet zich niet tot het materiële en uiterlijke. Hij is een geestelijk begeleider die anderen helpt om zich bewust te worden van hun eigen geestelijke weg. Zo komen mensen weer met zichzelf in het reine en hervinden hun innerlijke balans. Doordat ze God ontdekken als de kern van hun bestaan, worden ze zowel geestelijk als lichamelijk geheeld.
Het welzijn van de geestelijke mens en de lichamelijke gezondheid hangen ten
nauwste samen. Wanneer wij niet drinken uit de bron van het goddelijk leven dat zonder ophouden door ons heen stroomt, raken wij psychisch en lichamelijk vervreemd van onszelf. Als gevolg hiervan ontaarden wij en worden we ziek. Het bekeringswerk van Bonifatius is daarom niet zozeer gericht op het winnen van 'zielen' met het oog op een getalsmatige uitbreiding van de kerk, maar beoogt ons te doen terugkeren naar onze oorsprong: de hand van God die ons leven schenkt. De prediking van Bonifatius is erop gericht om in ons het bewustzijn levend te houden dat wij naar Gods beeld en gelijkenis geschapen zijn. Steeds weer opnieuw zijn wij geneigd. om alles onder controle te houden. We willen zelf meester zijn van ons leven zonder te beseffen dat slechts het niet-zijn ons van nature toebehoort. Wij bestaan slechts doordat het goddelijke leven zonder ophouden als een stroom van liefde door ons heen stroomt. Iedere keer dat wij dit vergeten, vervallen we tot 'heidendom'. Er zijn werkelijk 'tekenen en wonderen' nodig om ons tot zieners van de werkelijkheid te maken.
Ver verleden
Het is verleidelijk om over Bonifatius te spreken als een historisch feit met vastliggende coördinaten. We associëren ons dan met hem in een ver verleden, maar gaan zo de innerlijke reis naar de bron uit de weg. De 'feiten' besparen ons dan het risico van de 'waarheid'.
Soms ontmoeten we personen die aarzelend en schuchter zijn gaan drinken uit de bron. Doordat ze zich neerbuigen. over het wateroppervlak, ontdekken ze in de weerkaatsing van het water dat hun gezicht weergeeft, de prachtige lijnen van Gods Gelaat. Van 'doeners' zijn zij zieners geworden, niet doordat zij minder zijn gaan doen maar in het werk van hun handen Gods werking zijn gaan schouwen.
Het lijkt ondenkbaar om vanuit Gods liefde te kijken naar mensen die je onderdrukken en naar het leven staan. Dit kan alleen als we werkelijk binnentreden in de ruimte van de goddelijke liefde. Dit vereist evenwel dat we de logica van de voorwaardelijkheid loslaten die op zoek is naar lijfsbehoud. Als we in Gods liefde verslonden zijn, hebben we geen weet meer van onszelf. Zelfs in de verschrikkingen van de oorlog leven we dan in opperste vrijheid en onbekommerdheid.
De vraag is steeds weer: hoe komen wij tot innerlijke vrijheid? Hoe doorbreken we de spiegel waarin we geobsedeerd staren naar ons eigen gelaat? Ons zelfmedelijden sluit ons op in een gerichtheid op onszelf die verstikkend is. De pretentie zelf greep te houden op onze werkelijkheid en deze te kunnen sturen door ons gewenste richting is een fundamentele ontkenning van God. Het is het heidendom dat nog steeds in ons sluimert, ook na zoveel eeuwen kerstening. Het oprecht belijden van het christelijke geloof - dat historische gestalte krijgt in onze levensgeschiedenis - neemt namelijk niet weg dat wij als mensen telkens opnieuw in de verleiding komen ons leven te bezien als een autonome werkelijkheid.
Keerpunt
Wij worden gedwongen naar de werkelijkheid zelf te kijken. Ik herken dat in de verhalen van mensen. Er is een beslissend keerpunt geweest in het proces van mijn eigen geestelijk leven. Ik was geneigd te denken dat ik toch zelf mijn problemen moest kunnen oplossen. Bijvoorbeeld het probleem hoe ik met het suizen van mijn oren en de overgevoeligheid voor geluid moest omgaan. Een geloof waarin je je vertrouwen aan God overgeeft en waarin je dingen waar je mee zit en alles wat in je opkomt, voor hem neerlegt, was voor mij van huis uit volkomen vreemd.
In onze cultuur groeien wij allen op met de gedachte dat je zelfstandig vorm moet geven aan je leven en moet leren competent te zijn. Opvoeding en onderwijs gaan daar vanuit. We moeten zorgen dat we meetellen en ons ontwikkelen tot volwassenheid. Mensen die dat niet kunnen, beschouwen we al gauw als ziek of gehandicapt. Maar hoe verhoudt deze mentaliteit zich met het christelijke geloof dat ons confronteert met de werking van Gods onvoorwaardelijke liefde? God bemint ons niet op grond van onze prestaties, deugden en gerealiseerde goedheid maar omdat hij liefde is. Hoe leren wij als autonome mensen ons leven te ontvangen uit Gods Hand en ons over te geven aan zijn leiding?
Tijdens een weekend bij de Trappisten in Diepenveen vond het beslissende keerpunt plaats. Deze neiging tot autonomie en zelf mijn problemen oplossen en denken dat ik dat toch zou moeten kunnen maakte plaats voor een houding van mezelf en alles wat er in mij omgaat in Gods hand te leggen. Door een incident met hard geluid kwam mijn verdriet over dit probleem weer boven. Mijn gevoel van onmacht om hiermee om te gaan, de stress en de angst die dit alles opriep, het verdriet over het feit dat dit suizen van mijn oren onbedoeld door iemand is veroorzaakt. Dat alles overspoelde me. Ik zat zo vast in die pijn en verdriet. Dat alles culmineerde op die zaterdagavond. Ik wilde alleen zijn. Waarom? Ik sloot me voor God. Waarom? Terwijl ik sterk beleefde hoeveel pijn ik mezelf daarmee deed. Ik wist dat het niet goed was en toch kon ik niet anders. Ik was niet in staat dat afgesloten denken te doorbreken. (1)
Op het ogenblik dat alle vluchtwegen zijn afgesloten en we als verlamd zijn overgeleverd aan ons eigen lot, blijft er niets anders over dan ons over te geven aan het onvermijdelijke. Dit is ons leven! Dit is onze werkelijkheid en dit onze geschiedenis! We zijn geen ander en hebben geen ander lichaam. We zullen ons moeten verzoenen met dat wat is. In deze duisternis kan de Werkelijkheid echter zichtbaar worden en kan het Gelaat van God oplichten.
De volgende dag ervoer ik zo sterk dat God zelf mij riep. 'Kom naar buiten en ga
staan voor mijn aangezicht.' Ik had als tekst voor dat weekend 1 Koningen 19 gekozen, en juist dat appèl op Elia, was nu een appèl op mij: kom naar buiten, uit je afgesloten zijn voor Mij en ga staan, precies zoals je bent, met alle pijn en verdriet en wanhoop die er in je is, ga daarmee staan voor mijn Aangezicht. Dat heb ik gedaan. Ik kon niet anders, ik wilde ook niet anders. En het was zo'n bevrijding daar te staan, voor Hem, voor Hem die alles ziet, die alles in mij ziet met Zijn liefde. Hijzelf heeft mij geroepen. Hijzelf heeft mijn afgesloten zijn doorbroken, Hij heeft mij opengebroken. Definitief. Dit was het keerpunt. (2)
Als we het aandurven om werkelijk in het onheil te gaan staan dat ons overkomt, opent zich een nieuwe horizon. Het ongeluk is dan geen werkelijkheid meer die bestaansrecht mist. Dit ben ik! Ik ben mijn ideaalbeeld niet: een gezonde, iemand zonder kwetsbaarheid, de eeuwige jeugd, lichamelijke en psychisch tegen alles opgewassen! Dat ideaalbeeld is niet meer dan een lachspiegel die ons opsluit in een vertekenende 'ikkigheid'.
Als deze spiegel hardhandig in gruzelementen valt, worden we gedwongen naar onszelf te kijken zoals we werkelijk zijn, in al onze beperktheid en breekbaarheid.
Dit is een diepgaande ervaring van bevrijding en verlossing. God bemint ons immers zoals we zijn. Hij heeft ons niet opgezadeld met de onmogelijke eis om iemand anders te zijn: de persoon die we zelf dromen te zijn om te ontsnappen aan de harde werkelijkheid van onszelf. Integendeel: God is verliefd op déze stumper. Zo gauw we dat beseffen en deze liefdevolle blik van God durven toelaten in ons innerlijk, worden we door hem wakker gekust. Eindelijk en ten volle.
Liefdevol
Sindsdien sta ik altijd tijdens het gebed voor Hem die mij ziet zoals ik ben; die alles in mij ziet in zijn oneindige liefde; voor Hem die mij aanziet, die mij altijd aanziet met zijn liefdevolle blik, dag en nacht, zolang ik leef. Hijzelf heeft zijn licht ontstoken in mijn nacht. En ook nu heb ik steeds weer de ervaring dat ik met wat mij bedrukt en zorgen baart, gewoon kan gaan slapen onder zijn hoede. Ik hoef daar niet zelf mee klaar te komen, nee ik laat alles er gewoon zijn. En ik ervaar steeds weer hoe Hij alle lasten van mijn schouders neemt. Het enige wat nog van belang is, is de weg die Hij met mij gaat. Het belang van al het andere valt steeds meer weg. Al het andere krijgt gewoon niet meer de kans om belangrijk te zijn in mijn leven. (3)
Als we God de kans geven om ons 'mooi te kijken', beseffen we wie we eigenlijk zijn. Verzoend met onszelf vanuit Gods liefde, gaan we nu ook heel anders naar onszelf kijken. We hoeven ons niet langer op grond van onze angst en bezorgdheid bezig te houden met honderd-en-één onbelangrijke dingen. Onze prestaties, onze heiligheid en onze weg bepalen ons denken en handelen niet langer. Wij zijn niet onze zorg, want we zijn Gods zorg. We gaan zien hoe zijn weg gaat in ons en ons meeneemt naar onvermoede verten. We laten ons dopen in de werkelijkheid van de Onzienlijke. Zo krijgen we oog voor ons diepste wezen dat oplicht in Gods Gelaat.
De vraag blijft: waarom overkomt mij dit? Waarom is mijn hele leven, als ik er op terugkijk, één getrokken worden, één bevrijd worden door de Eeuwige? Maar het was ook een moeilijk leven. Waarom? Toch ben ik hier dankbaar om. Nu wel! Maar begrijpen doe ik het niet. Eigenlijk had ik die gebeurtenis van enkele jaren geleden wel nodig. Mijn eeuwig getwijfel aan God, al zeker sinds ik acht of negen jaar was, is daardoor eindelijk tot rust gekomen. Ik heb Gods onvoorwaardelijke liefde ervaren. Onvoorwaardelijk moet die liefde wel zijn. Ik was en ik ben immers niet volmaakt. Gelukkig maar, denk ik nu, anders pas ik helemaal niet meer in deze wereld. Maar dat laatste is heel dubbel. Ik wil toch Ook zo zuiver mogelijk, zo transparant mogelijk zijn in de relatie met God? Met angst kijk ik wel eens naar wat er nog met me kan gebeuren.
Kan ik dat wel: in deze wereld leven, terwijl ik daar steeds minder in pas?
Transparant
Wanneer God ons aanspreekt in ons zijn en we ons openen voor zijn onvoorwaardelijke liefde, gebeuren er wonderen. Er wordt niet van ons gevraagd dat wij volmaakt zijn. We hoeven ons slechts te openen opdat Gods volmaaktheid door ons heen kan stromen en ons steeds meer zal omvormen in zijn leven. We hoeven slechts transparant te zijn, zodat Gods licht in ons leven zichtbaar wordt voor onze ogen en die van anderen.
In mijn intuïtie besefte ik Gods werkzaamheid. Hier vond ik God in mezelf. Sinds mijn ontmoeting met God enkele jaren geleden is dat veranderd. Ik houd me bijna niet meer bezig met God in mij, maar veel meer met het deel uitmaken van die goddelijke werkelijkheid. Dat andere is er ook, maar het houdt me niet meer bezig.
Als God ons volledig doorstroomt en heel onze aandacht gericht is op zijn werking, verdwijnt het bewustzijn van de ontmoeting met hem. We hebben immers geen weet meer van onszelf. We gaan helemaal op in God en stromen mee met zijn werking. Gebeurt dat in ons? We weten het niet meer en het interesseert ons evenmin. God bemint ons zoals we zijn, want we hebben geen ander zijn dan Zijn Zijn. Daardoor worden we niet langer geobsedeerd door onze eigen schaduwkanten en kwetsbaarheden.
Een andere belangrijke ontwikkeling sinds mijn vijftigste is mijn gegroeide openheid, vooral ontstaan doordat ik mijn schaduwkant aan het licht kon brengen. Deze toen gegroeide openheid ervaar ik nu als enorm belangrijk, omdat God zonder die openheid onmogelijk in: mij werkzaam zou kunnen zijn. Hoewel... klopt dat wel? God is immers altijd werkzaam? Toch denk ik dat zonder die openheid God niet in mij ervaarbaar en zichtbaar zou zijn. Mijn geestelijke ontwikkeling heeft blijkbaar plaatsgevonden door mijn psychische ontwikkeling heen.
God is altijd werkzaam in ons. Zonder zijn werking ontbreekt ons het zijn. Maar toch bestaat er een groot verschil tussen het menselijk bestaan op zich - opgesloten in de illusie van de eigen autonomie - en het deelhebben aan het zijn van God waarvan we ons bewust zijn geworden door een aanraking 'van de overzijde'. Deze mensen hebben in onze tijd geleerd te leven uit de bron, door moeilijkheden en pijnlijke kwetsbaarheden heen. Op deze wijze zijn ze aan den lijve gaan beseffen hoe ze door de doop binnengevoerd zijn in de dood van Christus. In die zin bezit de boodschap van Bonifatius nog steeds een grote actualiteit.
(1) (2) (3) De scheefgedrukte alinea’s zijn van de hand van Carine Philipse en staan in iets andere woorden beschreven in: Carine Philipse, Jij zingt in mij Jouw naam, mystiek dagboek, bloemlezing, Carmelitana, 2013, isbn 978 90 777 2825 3.
Hein Blommestijn is verbonden aan het Titus Brandsma Instituut in Nijmegen. Hij werkt aan Geschiedenis en thematiek van de christelijke Spiritualiteit en aan Geestelijke begeleiding.
De spaanders van de bijl van Bonifatius |
Opera biedt meer dan religiekritiek.
Wat jammer dat de opera Bonifacius in het Friesch Dagblad (18 september) zo kort door de bocht wordt afgeschoten als "voor velen kwetsend en blasfemisch". Ik heb genoten, van de voorstelling en was juist diep onder de indruk van het libretto. Het is een zeer zorgvuldig gecomponeerd verhaal en theologisch buitengewoon interessant.
Allereerst vind ik het opvallend dat in deze opera dezelfde vragen opgepikt worden als in de ' hedendaagse theologie. We zijn in de protestantse kerken heel anders over zending gaan denken. Bonifacius heeft voor zijn missie onder de Friezen geen Hendrik Kraemer Instituut bezocht en had van contextueel christendom nog nooit gehoord. Hij kwam met de bijbel en de bijl. Zo ging dat in die tijd. Hij zou zich wel eens flink achter z'n oren gekrabd hebben als hij zou horen hoe bescheiden de huidige missionarissen zich opstellen
Bonifatius bij Dokkum vermoord.
754: Bonifatius bij Dokkum vermoord. De moord op Bonifatius bij Dokkum op 5 juni 754 is een historisch feit dat zich in grote bekendheid mag verheugen. In het huidige geschiedenisonderwijs komt het drama bij Dokkum nog geregeld aan de orde.

Als een zichtbaar teken van de herinnering aan de plaats waar Bonifatius stierf staat naast de bron een 2,50 meter hoog Bonifatiusbeeld, uitgevoerd in Vaurion, een Franse kalksteensoort. Het beeld is vervaardigd door G. Bolhuis, in 1907 geboren te Amsterdam. De uitbeelding is ontstaan uit het gegeven dat Bonifatius in zijn laatste ogenblikken een gewijd boek (de zogeheten Ragyndrudis-codex) boven zijn hoofd zou hebben gehouden om de slag af te weren. Op de sokkel van het beeld worden ook Crediton en Fulda, respectievelijk de geboorteplaats en de stad waar de H. Bonifatius begraven is, vermeld. Daarnaast het opschrift: HIC BONIFATIO LUMEN VITAE EXTORTUM DCCLIV HIC FRISIAE EVANGELII LUMEN EXORTUM. (vertaald: Hier werd Bonifatius het levenslicht ontnomen, 754, hier ging voor Friesland het licht van het Evangelie op). Het beeld wordt op 5 juni 1962 onthuld door de toenmalige kroonprinses, de huidige koningin der Nederlanden.
Het processiepark Als een zichtbaar teken van de herinnering aan de plaats waar Bonifatius stierf staat naast de bron een 2,50 meter hoog Bonifatiusbeeld, uitgevoerd in Vaurion, een Franse kalksteensoort. Het beeld is vervaardigd door G. Bolhuis, in 1907 geboren te Amsterdam. De uitbeelding is ontstaan uit het gegeven dat Bonifatius in zijn laatste ogenblikken een gewijd boek (de zogeheten Ragyndrudis-codex) boven zijn hoofd zou hebben gehouden om de slag af te weren. Op de sokkel van het beeld worden ook Crediton en Fulda, respectievelijk de geboorteplaats en de stad waar de H. Bonifatius begraven is, vermeld. Daarnaast het opschrift: HIC BONIFATIO LUMEN VITAE EXTORTUM DCCLIV HIC FRISIAE EVANGELII LUMEN EXORTUM. (vertaald: Hier werd Bonifatius het levenslicht ontnomen, 754,hier ging voor Friesland het licht van het Evangelie op). Het beeld wordt op 5 juni 1962 onthuld door de toenmalige kroonprinses, de huidige koningin der Nederlanden. In het fraaie park rondom de kapel staan 14 kruiswegstaties van de beeldend kunstenaar Jacq. Maris uit Malden opgesteld. Deze staties, in terracotta uitgevoerd, zijn opgenomen in kleine kapelachtige bouwsels, opgegetrokken uit kloostermoppen afkomstig van de vele reeds lang afgebroken kloosters in de omgeving. Bijzondere aandacht vragen we voor de 12e statie, waarin een gedenkplaat voor professor Dr. Titus Brandsma is opgenomen. Op de plaat staat de strofe van een vers dat hij schreef tijdens zijn gevangenschap in Scheveningen in de Tweede Wereldoorlog.
Rondom de Kapel
Van oudsher werd aan de bron geneeskrachtige werking toegeschreven. In 1990 kwam dit extra in de publiciteit nadat een kind, gedompeld in het water van de bron, op niet verklaarbare wijze plotseling werd genezen van haar kinkhoest. Sindsdien hebben talloze mensen "heil ervaren" en "kracht geput" door met het water in aanraking te komen. Sedert 1993 is de bron door middel van een buizensysteem binnen de omheining van het Bonifatiuspark gebracht. De beeldend kunstenaar F. Ram te Hogebeintum heeft in en rond de waadplek de kracht van het water en de figuur van Bonifatius trachten te symboliseren door het aan te brengen van een zonnewijzer en een wereldbol. Tevens is een voorziening aangebracht van waaruit op eenvoudige wijze bronwater kan worden getapt.
De Bonifatiuskapel
Interieur van de pelgrimskapel in de zuidelijke hoek van de Bonifatiuskapel
Aan de rechterkant van de processiegang bevindt zich nog de Pelgrimskapel. In de wand achter het altaar van die kapel zijn drie kleine brandgeschilderde ramen te zien, in 1965 vervaardigd door Broeder Aquino van Dijk uit Wolvega. Ze stellen symbolisch voor: Page met hond (symbool van trouw en waakzaamheid), Vrouw met wereldbol en vlam (symbool van geloof) en Monnik met kap (de H. Bonifatius, trekkend door het Friese land om het geloof te verkondigen). Er zijn tevens een aantal herinneringen aan de Z. Titus Brandsma O.Carm, van wie al eerder sprake was, te zien.
Het gerestaureerde van Dam-orgelZingt en speelt voor de Heer van ganser harte. Zegt voor alles dank aan God. (uit Psalm 96)Als Bonifatiusparochie-gemeenschap zijn we dankbaar dat we vandaag op feestelijke wijze ons Van Dam-orgel in gebruik kunnen nemen na een algehele restauratie. Een prachtig monument in onze sfeervolle kerk. Geschiedenis van de bouw ![]() Na de reformatie ging de oude Bonifatiuskerk over in het bezit van de Nederlands Hervormde Kerk. Zoals hierboven al aangehaald, wordt pas in 1853 de rooms-katholieke kerk weer officieel toegelaten in Nederland. Al in 1857 wordt er overlegd over de nieuwbouw van een kerk. In de daarop volgende jaren wordt er een groter aantal van percelen tussen de Hoogstraat en de Koningstraat gekocht. Men gaf allereerst aan de architect J. F. Scheepers uit Groningen de opdracht om een ontwerp te maken voor de nieuwe kerk. Begin 1870 wordt er besloten om met de bekende architect Petrus Josephus Hubertus Cuypers (1827 - 1921) uit Roermond contact op te nemen. Die heeft al spoedig een plan klaar dat algemene instemming vond. Er bestaan in Nederland meer dan 100 kerken, die door hem of met zijn hulp zijn gebouwd. In september 1871 wordt met de bouw begonnen en op 18 juli 1872 wordt de nog niet geheel voltooide kerk geconsacreerd. ![]() interieur van de kerk Toelichting Reglement en Voorschriften RK Begraafplaats Dokkum De parochie van Dokkum kent een eigen begraafplaats te Dokkum. Op deze begraafplaats zijn een Reglement en Voorschriften van toepassing. Het reglement regelt onder andere het 'vestigen', verlengen en beëindigen van een grafrecht. In de voorschriften staat meer in detail aangegeven wat is toegestaan op het gebied van grafmonumenten en grafbeplantingen. Reglement begraafplaats -klik hier Voorschriften -klik hier
Overzicht tarieven - klik hier
De Zonnebloem Asielzoekers in Dokkum R.K.-Parochiekoor Sint Martinus Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. Jongerengroep Togetherness
pastorale zorg burgum en dokkum Aantal artikelen: 52gemeenschap burgum en dokkum Aantal artikelen: 93GEMEENSCHAPSOPBOUW parochiebestuur Aantal artikelen: 0Parochiebestuur en parochievergadering Bankrekening ABN-AMRO-bank rekeningnummer 47.05.42.179 t.n.v. R.K. Kerk te Dokkum IBAN NL78ABNA0470542179 jongeren Aantal artikelen: 2parochieblad Aantal artikelen: 1Redactie parochieblad gemeenschap dokkum Aantal artikelen: 54Parochie van de Heilige Martinus en de Heilige Bonifatius en Gezellen.De parochie maakt deel uit van het vicariaat Friesland - Noordoostpolder in het bisdom Groningen-Leeuwarden. Officieel heeft onze Bonifatiusparochie een meer uitgebreide naam, namelijk Heilige Martinus en Heilige Bonifatius en Gezellen. We zijn een diasporaparochie, dat wil zeggen een geloofsgemeenschap met een uitgestrekt gebied. Er horen naast Dokkum nog 59 dorpen tot het grondgebied van onze parochie. Er is maar in één plaats gelegenheid tot het bezoeken van de vieringen, namelijk in Dokkum. Daar staan zowel de parochiekerk als de pelgrimskapel. Met de parochie van de heilige Martinus te Burgum bestaat een nauwe samenwerking. Zo worden de pastores gedeeld en zijn er ook op andere gebieden vormen van samenwerking. Mededelingen dokkum Aantal artikelen: 2Hartelijk welkom op de website van R.K. Parochie van Dokkum. Bijzondere levensmomenten worden omgeven met de bijbelse boodschap, een bemoedigend woord, een gezamenlijk gebed. Er wordt ruimte gegeven om God-met-ons te beleven en te vieren op vreugdevolle en moeilijke momenten, op zon- en feestdagen, bijna iedere dag.
locatieraad dokkum Aantal artikelen: 0KBO dokkum Aantal artikelen: 1Katholieke Bond van Ouderen Oecumene Dokkum Aantal artikelen: 5Oecumene Pastoresconvent Kommissie Geestelijke Verzorging Sionsberg Vincentiuszaal Dokkum Aantal artikelen: 2Vincentiuszaal wijk-contact groep dokkum Aantal artikelen: 0De wijkcontactgroep Bonifatiuskapel Dokkum Aantal artikelen: 3Begraafplaats Dokkum Aantal artikelen: 2parochiekerk dokkum Aantal artikelen: 15Herstel parochiekerk Aantal artikelen: 13informatie over parochiekerk dokkum Aantal artikelen: 2publicaties over Bonifatius Aantal artikelen: 18gemeenschap burgum Aantal artikelen: 13mededelingen burgum Aantal artikelen: 0locatieraad burgum Aantal artikelen: 3Oecumene Burgum Aantal artikelen: 6Raad van Kerken RvK-diensten KBO burgum Aantal artikelen: 1KVG Burgum Aantal artikelen: 2Martinushuis Burgum Aantal artikelen: 0Het Martinushuis wordt beheerd door Herman Waagemans. tuin-burgum Aantal artikelen: 0liturgie Aantal artikelen: 15liturgie dokkum Aantal artikelen: 9LITURGIE misdienaars en acolieten dokkum Aantal artikelen: 1Misdienaars, acolieten Bij de vieringen in onze parochies helpen Misdienaars en Acolieten mee om de Liturgie goed te kunnen vieren. Klik op bovenstaande link voor meer informatie over hun werk en over de contactpersoon.
lectoren dokkum Aantal artikelen: 0lectoren kosters dokkum Aantal artikelen: 1Kosters koor dokkum Aantal artikelen: 4St. Caeciliakoor DOP dokkum Aantal artikelen: 0Diensten onder leiding van parochianen Kinderwoorddienst dokkum Aantal artikelen: 1Gezinsvieringen en kinderwoorddienst bloemversiering dokkum Aantal artikelen: 0Bloemversiering schoolviering Aantal artikelen: 0Schoolviering liturgie burgum Aantal artikelen: 6lectoren burgum Aantal artikelen: 0misdienaars en acolieten burgum Aantal artikelen: 0kosters burgum Aantal artikelen: 0koor burgum Aantal artikelen: 3DOP burgum Aantal artikelen: 1Kinderwoorddienst burgum Aantal artikelen: 1bloemschikken-burgum Aantal artikelen: 1geloofsgesprekken Aantal artikelen: 19De Pax Christiparochie wil nadrukkelijk ook een lerende gemeenschap zijn. Ons geloof is een kwestie van lichaam en ziel, van hart en verstand. Als we ons verdiepen over hoe de wereld in elkaar zit, de samenleving, de mens, dan gaan we steeds beter ontdekken wat de wijsheid van ons geloof is. Omgekeerd: als we beter begrijpen wat onze geloofswaarheden eigenlijk betekenen, dan kunnen wij het gesprek met onze omgeving met zelfvertrouwen voeren. Onder het motto ‘Mag het iets meer zijn …?’ organiseren we daarom jaarlijks een programma voor volwassenen van de hele parochie en ook voor belangstellenden van buiten. In Burgum zijn dat de zogenaamde Martinushuislezingen, in Dokkum telkens wisselende catechetische programma’s. Discussie en gesprek zijn daarvan natuurlijk sowieso altijd een vast bestanddeel.
eerste communie voorbereiding Aantal artikelen: 0Eerste Communievoorbereiding Geloofsgesprekken voor jongeren en vormselvoorbereiding Aantal artikelen: 0Geloofsgesprekken voor Jongeren en Vormselvoorbereiding Geloofsgesprekken voor volwassenen Aantal artikelen: 19Geloofsgesprekken voor Volwassenen schriftinstuif Aantal artikelen: 0Schriftinstuif zaaigoed Aantal artikelen: 0Zaaigoed: diakonie Aantal artikelen: 16diakonie burgum Aantal artikelen: 8bezoekgroep burgum Aantal artikelen: 0VOM burgum Aantal artikelen: 7Diakonie dokkum Aantal artikelen: 7DIAKONIE PCI dokkum Aantal artikelen: 0Caritas Dokkum VOM dokkum Aantal artikelen: 3De VOM-groep Bezoekgroep dokkum Aantal artikelen: 1De bezoekgroep Bezoek bij ziekenhuisopname Vincentiusvereniging Aantal artikelen: 0Vincentiusvereniging |