In onze parochie is een slapende bezoekgroep, die nodig nieuw leven ingeblazen met worden. Ouderen, eenzame parochianen komen vaak niet meer in de kerk door veelal lichamelijk ongemak of geen vervoer. Zij durven uit bescheidenhetd  geen beroep te doen op anderen, jammer want vaak komen zij daardoor in een isolement  terecht. Mensen denken vaak dat wanneer men bij ouderen op bezoek gaat je met  alleen problemen geconfronteerd wordt, niets is minder waar, mensen fleuren op als zij hun verhaal en belevingen kwijt kunnen aan iemand die de tijd neemt om hen te bezoeken en vooral wil luisteren. Het is een dankbare taak, verder kun je optreden als tussenpersoon voor de kerk en pastores. Wilt u meer weten, neem contact  met mij op. Vera kors